Na pewno przynajmniej raz w życiu każdy z nas napotkał sytuację, kiedy trzeba było poprawnie zapisać imię koleżanki, sąsiadki albo cioci – Zosi, a może Zosii? Tu zaczyna się zabawa w językowy detektyw z misją specjalną: rozwikłać zagadkę odmiany imienia Zosia. Choć może się wydawać, że to błahostka, osoby czujne na poprawność językową przeżywają przy tym prawdziwe dreszcze emocji. Bo czy przypadkiem nie obrażasz Zosi… czy Zosii?

Dlaczego język polski płata figle?

Polski to język, który nie zna litości. Zaskakuje, mami i karze bezlitośnie tych, którzy zbyt lekko go traktują. Gdy dochodzi do odmiany imion, mamy do czynienia z prawdziwym polem minowym. A wszystko przez deklinację i przyzwyczajenia regionalne. Jedni powiedzą: „Idę na kawę z Zosią”, inni zapiszą: „Dla mojej kochanej Zosii prezent urodzinowy”. Ale czy to drugie aby na pewno jest poprawne?

Zosi czy Zosii – oto jest pytanie!

Wbrew pozorom, problem nie jest wyłącznie akademicki. To pytanie pojawia się w kartkach urodzinowych, oficjalnych pismach, wiadomościach SMS i na ścianie lokalu z napisem: „U Zosii domowe obiady”. I tu pojawia się pytanie numer dwa: czy kariera tej knajpy może legnąć w gruzach przez literówkę? Odpowiemy krótko – może nie legnie, ale zyska opinię językowo ekstrawaganckiego miejsca.

W języku polskim imię „Zosia” odmienia się zgodnie z regułami deklinacji żeńskiej, co oznacza, że poprawną formą dopełniacza, celownika oraz miejscownika będzie „Zosi”. Przykładowo: „Nie widziałem Zosi od tygodnia” albo „Zadzwoniłem do Zosi wczoraj wieczorem”. Pisownia „Zosii” nie znajduje uzasadnienia w zasadach języka i świadczy raczej o przesadnej kreatywności lub błędzie ortograficznym.

Skąd się wzięło „Zosii” i dlaczego się przyjęło?

Choć „Zosii” jest formą błędną, powtarza się w mowie potocznej i internecie z zaskakującą regularnością. Często przyczyną bywa hiperpoprawność, czyli zjawisko występujące wtedy, gdy osoby chcąc mówić bardziej poprawnie… zaczynają komplikować sprawy jeszcze bardziej. Mówiąc: „Ach, ten prezent dla Zosii…” mają wrażenie, że nadają wypowiedzi elegancki i szlachetny ton. Tymczasem poprawność językowa płacze w kącie.

Inna teoria głosi, że „Zosii” brzmi po prostu „ładniej”. Tak, jak „cię” często zastępuje się niby uroczo brzmiącym „cie” – „Przytulę cie” zamiast „Przytulę cię”. Dla niektórych dodatkowe „i” w „Zosii” to drobny zabieg literacki, dla innych… błąd ortograficzny, którego nie wybaczy redaktor ani nauczyciel języka polskiego.

Kiedy słowniki mówią: STOP

Jeśli czujesz się zagubiony jak ortograf w mediach społecznościowych, spokojnie – przychodzi z pomocą Słownik Języka Polskiego PWN. Autorytatywnie rozstrzyga, że imię „Zosia” powinno być odmieniane w dopełniaczu jako „Zosi”. Tylko jedno „i”. Bez podwójnych emocji i bez dodatkowych samogłosek.

Co więcej, według zasad ortograficznych języka polskiego, końcówka „-ii” pojawia się wyłącznie w bardzo specyficznych przypadkach, głównie w nazwiskach zakończonych na -ia (np. Julia – Julii). Dla Zosi takich wyjątków nie ma – ona jest prostą, klasyczną Zosią.

Jak nie robić sobie „Zosii” z logiki?

Najlepszym lekarstwem na językowy zawrót głowy jest praktyka. Czytaj, pisz i pytaj. A jeśli nie jesteś pewien, czy widziałeś się z Zosią czy z Zosii – zawsze możesz napisać po prostu: „z Zosią”. Miejscownik i narzędnik częściej wybawiają nas z opałów językowych niż jakikolwiek słownik!

Warto też korzystać z korektorów online, wytycznych językowych dostępnych na stronach instytucji językowych lub starych dobrych słowników. Jeśli natomiast zostaniesz zaproszony na kolację „do Zosii”, upewnij się przed wyjściem, że nie zabukowałeś przypadkiem stolika w miejscu, gdzie zupa gramatyczna serwowana jest z literówkami.

Podsumowując, odpowiedź na pytanie: zosi czy zosii, jest jasna jak dzień – poprawna forma to „Zosi”. Dodatkowe „i” to nie tylko zbędna samogłoska, ale też wielka pomyłka. Nie ma sensu nadmuchiwanie słów eleganckimi końcówkami – język polski bardziej ceni prostotę niż rozdmuchaną gramatycznie poezję. Więc jeśli następnym razem wahać się będziesz: zosi czy zosii, wiedz, że wybór jest tylko jeden (i że Twój nauczyciel polskiego właśnie uronił łzę radości).

Zobacz też:https://www.swiat-kobiet.pl/zosi-czy-zosii-jak-poprawnie-odmieniac-imie-zosia/